مشاعره «اشعار ناب از شاعران بزرگ»

این کتاب در 544 صفحه و در قطع جیبی به چاپ رسیده است. بهترین اشعار از شاعران نامی به صورت الفبایی ارائه شده است که یقیناً نظر علاقه مندان به شعر را جذب خواهد نمود.

شعر از شاعرانی چون:

حافظ، سعدی، فردوسی، مولانا،پروین اعتصامی، شیخ محمود شبستری، اقبال لاهوری، بیدل دهلوی، عطار، شاه نعمت الله ولی، هوشنگ ابتهاج، سایه، حبیب یغمایی، هلالی جغتائی، عاشق اصفهانی،عراقی،وحید دستگردی، نظامی،پرتو بیضایی، جامی،باباطاهر، خیام، قاآنی، سنائی، شیخ بهایی،رهی معیری،عرفی شیرازی،صائب، وحشی بافقی،شهریار،فیض کاشانی،رودکی،مهدی سهیلی، ملک الشعراء بهار، ناصرخسرو، قیصر امین پور،خواجوی کرمانی،سلمان ساوجی،امیرخسرو دهلوی،کمال الدین اسماعیل،اوحدی،خاقانی،امیر معزی،صبوری،فروغی بسطامی،مسعود سعد سلمان،پژمان بختیاری، عماد خراسانی،نادر نادرپور،فریدون مشیری، نشاط اصفهانی،کلیم کاشانی، هاتف اصفهانی، معینی کرمانشاهی،امیری فیروزکوهی، مشفق کاشانی، اسدی توسی،انوری،حزین لاهیجی، عبید زاکانی، عمان سامانی و ….

مقدمه کتاب:

وجود شعر در ایران به دوران باستان برمی‌گردد. مهم‌ترین شعری که دوران باستان در دسترس داریم قسمت گات‌های اوستا می‌باشد. این اثر وجود شعر قبل از اسلام در ایران را ثابت می‌کند.

سرآغاز شروع شعر فارسی را می‌توان به قدرت رسیدن صفاریان دانست. بعدها وقتی سامانیان به قدرت رسیدند در خراسان هنر شعرگویی رشد چشمگیری کرد و شاعران درباری اشعار زیادی را سرودند. مهم‌ترین شاعر این دوران رودکی می‌باشد که چون اشعار باقیمانده از این شاعر نسبت به شاعران قبل‌تر از او و نیز شاعران هم دوره‌ی او بیشتر می‌باشد، او را پدر شعر فارسی لقب داده‌اند.

بعدها و در دوره‌ی غزنویان شعر همچنان بیشتر در دیار شرق ایران رواج داشت و شاعرانی مانند منوچهری، فردوسی، فرخی سیستانی، عنصری آثار فاخری را ارائه دادند که مربوط به اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هستند.

در قرن پنجم و هم زمان با حکومت سلجوقیان و خوارزم‌شاهیان و قوت گرفتن صوفیه شاعرانی چون سنائی، ناصرخسرو، خیام، اسعد گرگانی را نام برد. از شاعران بنام نیمه‌ی دوم قرن ششم؛ اوحدی، انوری، خاقانی، اسدی طوسی، مسعود سعد سلمان، ظهیر فاریابی، معزی، وطواط، عطار و نظامی را نام برد.

حمله‌ی مغول‌ها در اوایل قرن هفتم اثرات زیادی در سیاست، اجتماع، فرهنگ و نهایتاً بر شعر ایران گذاشت که منجر به مهاجرت شاعران به اطراف مانند هند شد. شاعران نامی این دوره را می‌توان مولانا و سعدی دانست. به طور کلی از شاعران نامی اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم می‌توان امیرخسرو دهلوی، عراقی، شیخ محمود شبستری، اوحدی، خواجوی کرمانی، حافظ، بابا افضل کاشانی، سیف فرغانی، کمال خجندی، عبیدزاکانی، ساوجی و شاه‌نعمت‌الله ولی را نام برد. از اواخر قرن هشتم تا اوایل قرن دهم در دوره‌ی تیموریان که پایتخت آن‌ها هرات بود، اوضاع کشور آرام‌تر از قبل بود و فرصتی برای رشد ادبیات در ایران شد. از شاعران بنام این دوره می‌توان قاسم انوار، ابن حسام و جامی را نام برد.

از آغاز قرن دهم تا اواسط قرن دوازدهم شعر بیشتر در هند نمود پیدا کرد. از شاعران بنام این دوره می‌توان عرفی شیرازی، حسن ثنایی، محتشم کاشانی، وحشی بافقی، طالب آملی، رضی‌الدین آرتیمانی، کلیم کاشانی، صائب تبریزی و بیدل دهلوی را نام برد.

در این کتاب اشعار شاخص شاعران نامی به صورت الفبایی جهت حفظ و مشاعره گردآوری و ارائه شده است و امید است تا نظر مخاطبین محترم جلب گردد.